Julianadorp, in de kop van Noord-Holland, ligt tussen de Noordzee in het westen en het Noord-Hollands Kanaal in het oosten. Aan de zuid- en noordzijde wordt het dorp begrensd door open polderland met bollenvelden. Het dorp maakt deel uit van de gemeente Den Helder en telt naast de 15.000 inwoners vele toeristen die het hele jaar door aan de kust verblijven.

Julianadorp is stapsgewijs ontwikkeld. Voor het agrarische dorp, gesticht in 1909, legde Pieter Loopuyt als eerste particuliere eigenaar van polder De Koegras de eerste steen. In de jaren 70 en 80 werden grootschalige nieuwe (bloemkool)wijken ontwikkeld. De bouw van deze wijken was onderdeel van een plan om de beoogde bevolkingsgroei van Den Helder met 150.000 mensen op te vangen. Van het plan werd alleen de zuidelijke uitbreiding gerealiseerd, waardoor Julianadorp nog steeds los ligt van Den Helder.

Een volgende ontwikkeling, medio jaren 70, was de toevoeging van Noorderhaven, een zorginstelling voor mensen met een verstandelijke beperking. Eind jaren 80 zijn grondgebonden woningen toegevoegd op verschillende locaties in het dorp en aan de kuststrook verrezen recreatieparken en een golfterrein. Momenteel wordt de uitbreidingswijk Willem Alexanderhof ontwikkeld. Julianadorp is nu de grootste wijk van Den Helder, 5 km ten zuiden van de bebouwde kom, met een eigen identiteit en behoud van de dorpse cultuur.

De structuur van Julianadorp is door de opeenvolgende ontwikkelingen onsamenhangend geworden. De oudere buurten voldoen niet meer aan de eisen van deze tijd en met name de uitbreidingen aan de oostkant hebben weinig verbinding met eerder gebouwde buurten. De zee – die zo dichtbij is - wordt niet beleefd in het dorp. Groen en water staan onder druk en er is nauwelijks een relatie met het omringende landschap.